Kahapon ang ikalawang anibersaryo ng kamatayan ni Crispin “Ka Bel” Beltran.

Noon at ngayon ma’y isang huwaran si Ka Bel sa lahat ng nagnanais na maging lider ng bansa.

Mula sa pagiging manggagawa at tsuper, ilang dekadang naglingkod si Ka Bel sa sambayanan – una, bilang isang organisador ng mga unyon at, nang lumaon, bilang lider ng Kilusang Mayo Uno (KMU). Ang mga paninindigang dinala niya sa bahaging ito ng kanyang buhay ay hindi nagmaliw nang siya’y mahalal sa Kongreso, una’y bilang kinatawan ng Bayan Muna at sumunod nama’y bilang kinatawan ng Anakpawis.

Matalino at palabasa si Ka Bel. Maalam siya sa kasaysayan at hindi nahuhuli sa mga usaping pangkasalukuyan. Bagama’t may naging mga tindig siya sa ilang isyu na sana’y naiba, sa pangkalahatan nama’y wasto ang kanyang pagtingin sa mga bagay at pangyayari kaya’t tama rin ang naging mga hakbang niya.

Masipag din si Ka Bel – katangiang matagal niyang tinaglay ngunit higit na naging matingkad nang siya’y nasa Kongreso na, sapagkat halos indi siya lumiliban o nahuhuli sa mga sesyon – dim tulad ng ibang kongresistang lumitaw-dili at hindi na nahiya sa mga mamamayang nagpapasahod sa kanila.

Bilang isang pampublikong opisyal, minsan ding nilapitan si Ka Bel ng pagkakataong magpayaman sa maruming paraan, datapwat di niya kinagat ito. Nang araw na siya’y masawi, kinukumpuni niya ang bubong ng kanyang bahay – isang bungalow na hinuhulugan niya ng P5,000 buwan-buwan.

Sa hanay ng mga dukha isinilang si Ka Bel, at hanggang sa lisanin siya ng huling hininga’y hindi siya tumalikod sa kanila. Buong talino’t lakas niya ang kanyang inialay sa paglilingkod sa nakararaming mamamayang api’t nagdurusa.

Sa ganito’y isa siyang huwarang lider ng sambayanan.