si juan nasa lansangan
isinisigaw ang daing sa kahirapan
walang katapusang pangangatwiran
kumukulo
kumakalam
sikmura’y walang laman
umaalab
sumisilab
kalooba’y humihilab
nag-aaklas
napupumiglas
salitang sandata’y ibinibigkas
nagniningas
pumapagaspas
mga paa’y kumakaripas
tumatakbo
humahabol
sa kalayaang kanyang nais matamo
umaasa
nakikibaka
para sa karapatan mo’t karapatan niya
itodo mo na
boses mo’y kulang pa
ilang dekada pa ba upang ika’y dinggin nila
JUAN!
bakit ika’y paroo’t parito
hindi alam kung saan patutungo
nasaan na, nariyan pa kaya
kalayaang ipinamana
ng mga ninuno’t mga kasama
si juan nakahandusay sa lansangan
tirik ang mata
hindi na humihinga
tirik ang mata
hindi na humihinga
salamat sa tula mo. sana lang wag mangyari na tuluyang malagutan ng hininga ang bayan gaya ng nasasaad sa huling saknong. sobrang pahirap na at naghihingalo na ang bayan sa krisis na nararanasan. sulat lang po.
salamat oliver! nanlaki mata ko nung nakita ko un entry ko…weee!
marahil hindi napapanahon ang pagbangon ni pilipinas ngayon.. subalit sana, dumating ang oras na kasabay na siya sa pag-ahon ng bukang liwayway..