At Kung Sakaling Bangkay Akong Haharap Saâ€yo! (Sestina)

(Stop Killing Journalists)

Bawat letra at titik inihahandog sa â€yo,
Upang iyong mabatid ang mga pungloâ€t bangkay;
Na nagdusa ng pait kapalit ang prinsipyo.
Ngunit sa dakong huliâ€y peryodistaâ€y hinimlay—
Sa puntod ng tigatig bayani silang tunay,
Sa lapidaâ€y may ukit alaalang totoo.

Inidolo ang akdang mabangis na totoo,
Tarikan na salita ay laan para sa â€yo.
Mailigtas ang madla at maralitang tunay;
Laban sa lason, sumpa at kamandag ng bangkay
Nitong mga banyagang hangad silang ihimlay,
Dahil kanâ€lang giniba ang bulaang prinsipyo.

Dugo ba ang katumbas nitong aming prinsipyo?
Hangad lamang ilabas ang balitang totoo,
Bulag na ba ang batas at waring nakahimlay?
Ang plumaâ€y inuutas na dahil lamang sa â€yo–
At kamiâ€y dinarahas, binibilang ang bangkay,
Mula sa mga ahas maninikil na tunay.

Bakas nilaâ€y sinundan waring aninong tunay,
Kahapon lamang tambal matatag na prinsipyo;
Ngayoâ€y may alingawngaw mga banta ng bangkay.
At nang akoâ€y sumigaw sumulat ng totoo,
Karakaâ€y binusalan ang panulat ko sa â€yo;
Tintaâ€t plumaâ€y binuwal ang diwaâ€y nakahimlay.

At ngayoâ€y ibinilanggo sa karsel inihimlay,
Sinugatan ang pusong may tanikalang tunay.
O yaring pagkahapoâ€y dili baâ€t galing sa â€yo?
Ibig ipagkanulo ang doktrinaâ€t prinsipyo,
Pero nasa kamao ang dangal ng totoo;
Upang ang pagkataoâ€y di maging isang bangkay.

Sa kabilang piitan minasdan itong bangkay,
Sa dakong may guwang muling may ihihimlay;
Hindi lang walo, siyam ang nasawing tooo.
Di ko na rin mabilang ang trinaydor na tunay,
Unti-unting tinanggal pagkataoâ€t prinsipyo;
Ngunit di mapapaslang pagtitiwala sa â€yo.

At kung sakaling bangkay akong haharap sa â€yo—
Hâ€wag mo sanang ihimlay adhikaing totoo,
Ang peryodistang tunay may akdang maprinsipyo.